Nynorskordboka
sminke 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei sminke | sminka | sminker | sminkene |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- preparat brukt til venleiksmiddel eller maskering
Døme
- ha tjukt med sminke i andletet;
- skodespelaren tok av sminka
- tilsetjing eller pynt for å gjere noko meir freistande;jamfør matsminke