Nynorskordboka
sleppe 3
sleppa
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å sleppaå sleppe | slepper | sleppte | har sleppt | slepp! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
sleppt + substantiv | sleppt + substantiv | den/det sleppte + substantiv | sleppte + substantiv | sleppande |
Opphav
norrønt sleppa; av sleppe (2Tyding og bruk
- late frå seg, late laus, la fare;miste (eller løyse taket (i))
Døme
- sleppe buskapen på beite;
- sleppe vatnet på turbinane;
- selja slepper borken;
- sleppe koppen i golvet;
- sleppe eit emne – gå frå, slutte med eit emne;
- sleppe vona – gje opp vona;
- sjukdomen har sleppt henne;
- slepp meg!
- la gli, falle
Døme
- sleppe seg ned frå ei grein;
- sleppe auga av – ikkje ha for auga, ikkje sjå etter;
- sleppe av syne – ikkje ha augekontakt med lenger;
- sleppe noko(n) framom seg;
- sleppe inn katten;
- sleppe sinnet laus;
- sleppe ned kaffikoppen;
- sleppe ut hunden;
- sleppe harmen ut – syne harmen klart
Faste uttrykk
- sleppe føre segla (nokon) få eit forsprang
- sleppe segom småbarn: byrje å gå utan hjelp
- sleppe tilgje (nokon) høve el. løyve til
- sleppe ut av segbuse ut med (noko ein burde teie med)