Nynorskordboka
skratte
skratta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å skrattaå skratte | skrattar | skratta | har skratta | skratt!skratta!skratte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| skratta + substantiv | skratta + substantiv | den/det skratta + substantiv | skratta + substantiv | skrattande |
Opphav
lydordTyding og bruk
- le høgt og støyande;gaple, skogre
Døme
- skratte og le
- som etterledd i ord som
- gapskratte
- kaldskratte
- storskratte
- om fugl: skrike på ein einsformig måte;kakle, skvatre
Døme
- ei rype skratta oppe i lia
- gje ein høg, skjerande lyd
Døme
- grammofonen skratta