Artikkelside

Nynorskordboka

sko 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein sko	skoen	sko	skoa
ein sko	skoen	skor	skorne

Opphav

norrønt skór, opphavleg ‘noko som dekkjer’

Tyding og bruk

fottøy som ikkje rekk lenger enn til okla
Døme
- eit par sko;
- ta på seg skoa
- - joggesko
  - tresko
hestesko (1)
Døme
- setje sko på hesten
reiskaps- eller maskindel som skal stø opp om noko, bremse eller hindre slit
- - doppsko
  - stolpesko

Faste uttrykk

fylle skoa etter nokon
få same rolle eller funksjon som forgjengaren
gå skoa av seg
dumme seg ut;
misfare seg
kvar skoen trykkjer
kvar vanskane ligg
leiinga må vite kvar skoen trykkjer;
innbyggjarane kjenner kvar skoen trykkjer;
dei legg ikkje skjul på kvar skoen trykkjer
over ein låg sko
i fleng, uhemma
dei bedrog kvarandre over ein låg sko
springe skoa av seg
forhaste eller skunde seg