Nynorskordboka
sko 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sko | skoen | sko | skoa |
| skor | skorne | ||
Opphav
norrønt skór, eigenleg ‘noko som dekkjer’Tyding og bruk
- låg fotklednad av lêr, skinn, plast eller liknande
Døme
- joggesko;
- sommarsko;
- tøysko;
- tresko;
- gummisko;
- beksaumsko;
- eit par sko;
- gå skoa av seg – dumme seg ut, misfare seg stygt
- reiskaps- eller maskindel som liknar ein sko (1, 1), og som skal stø opp om noko, bremse eller hindre slit
Døme
- bremsesko;
- slepesko
Faste uttrykk
- kjenne kvar skoen klemmer, trykkjervite kvar vanskane ligg
- springe skoa av segforhaste, skunde seg