Nynorskordboka
sjølvstendig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| sjølvstendig | sjølvstendig | sjølvstendige | sjølvstendige |
Opphav
etter tysk selbständig, opphavleg ‘som står for seg sjølv’Tyding og bruk
- som tenkjer og handlar utan å rette seg etter andre;som rår sjølv;fri, uavhengig, ubunden
Døme
- ein sjølvstendig institusjon;
- eg er vorten ein meir sjølvstendig person
- brukt som adverb:
- tenkje sjølvstendig
Døme
- han stod fram som ein sjølvstendig forfattar;
- dei har knapt tenkt ein sjølvstendig tanke
- som driv på eiga hand eller for eiga rekning
Døme
- ho er sjølvstendig næringsdrivande