Nynorskordboka
sjølvfølgje, sjølvfølge, sjølvfylgje
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei sjølvfølge | sjølvfølga | sjølvfølger | sjølvfølgene |
| ei sjølvfølgje | sjølvfølgja | sjølvfølgjer | sjølvfølgjene |
| ei sjølvfylgje | sjølvfylgja | sjølvfylgjer | sjølvfylgjene |
Tyding og bruk
noko som er sjølvsagt;
noko som ikkje treng nærmare forklaring eller grunngjeving
Døme
- å takke for hjelpa bør vere ei sjølvfølgje;
- eg reknar det som ei sjølvfølgje at de ryddar opp etter dykk