Nynorskordboka
sjølveige
substantiv inkjekjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hokjønn | ei sjølveige | sjølveiga | sjølveiger | sjølveigene |
| inkjekjønn | eit sjølveige | sjølveiget | sjølveige | sjølveiga |
Tyding og bruk
det å ha noko i privat eige;
det at ein eig den garden ein driv