Nynorskordboka
sjingel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sjingel | sjingelen | sjinglar | sjinglane |
Opphav
frå engelsk; same opphav som shingelTyding og bruk
kvinnefrisyre frå 1920-åra med kort hår i nakken og på sidene