Nynorskordboka
sjattere
sjattera
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å sjatteraå sjattere | sjatterer | sjatterte | har sjattert | sjatter! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
sjattert + substantiv | sjattert + substantiv | den/det sjatterte + substantiv | sjatterte + substantiv | sjatterande |
Opphav
frå tysk av Schatten ‘skugge’Tyding og bruk
- leggje skugge (1, 2) på, skyggje (1, 4);fordele lys og skugge på ei teikning, eit målarstykke og liknande
- gje att dei ulike nyansane, til dømes i målarstykke, teikningar, musikk, saum