Nynorskordboka
sjanse 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sjanse | sjansen | sjansar | sjansane |
Opphav
frå fransk ‘utfall, terningkast’ av; latin cadere ‘falle’Tyding og bruk
- utsikt til å lykkast;grunn til å tru;mogleg eller tenkjeleg utfall;von (I,1 og 2)
- ha gode sjansar i tevlinga;
- det er sjanse for at dei kjem
- la sjansen gå frå seg
Faste uttrykk
- ta ein sjanseòg: ta sjansen el. sjansar, våge seg på noko som kan vere farleg