Nynorskordboka
sjaman
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sjaman | sjamanen | sjamanar | sjamanane |
Opphav
gjennom russisk, truleg frå eit tungusisk språkTyding og bruk
person, som ved transe meiner å kunne oppnå kontakt med ånder;
medisinmann, trollmann, åndemanar (opphavleg hos nord- og sentralasiatiske folkeslag)