Nynorskordboka
sjako
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sjako | sjakoen | sjakoar | sjakoane |
Uttale
òg sjakåˊOpphav
gjennom fransk frå ungarskTyding og bruk
om utanlandske eller eldre forhold: høgt, sylinderforma, militært hovudplagg