Nynorskordboka
situert
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| situert | situert | situerte | situerte |
Opphav
gjennom perfektum partisipp av forelda bokmål situere; frå mellomalderlatin situare ‘leggje, stille’Tyding og bruk
komen, stilt
Døme
- velsituert;
- vere dårleg økonomisk situert