Nynorskordboka
singularis, singular
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein singular | singularen | singularar | singularane |
| ein singularis | singularisen | singularisar | singularisane |
Uttale
òg -laˊrisOpphav
latin (numerus) singularisTyding og bruk
i grammatikk: form av eit ord eller ein frase som viser at det er tale om éin;
eintal;
motsett pluralis