Nynorskordboka
simultan
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| simultan | simultant | simultane | simultane |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| simultanare | simultanast | simultanaste |
Opphav
frå mellomalderlatin; av latin simul ‘samstundes’Tyding og bruk
som går føre seg eller finst samstundes med noko anna
Døme
- ein simultan analyse;
- simultane åtak i fleire byar