Nynorskordboka
sesong
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sesong | sesongen | sesongar | sesongane |
Opphav
gjennom fransk saison ‘årstid’, ‘såtid’; frå latin, av serere ‘så’Tyding og bruk
- periode eller årstid for eit visst arbeid, ei viss verksemd eller ein tilbakevendande prosess
Døme
- sesong for skreifiske;
- kjøpe vinterlager av grønsaker i sesongen;
- vere heime mellom sesongane
- som etterledd i ord som
- beitesesong
- haustsesong
- pollensesong
- skisesong
- rekkje av episodar i ein tv-serie
Døme
- i januar kjem sesong tre