Nynorskordboka
serpentin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein serpentin | serpentinen | serpentinar | serpentinane |
Opphav
frå latin, av serpens ‘slange’, av serpere ‘krype’Tyding og bruk
- buktete elv eller veg
- lang, samanrulla, farga papirstrimmel som rullar seg ut når han blir kasta, brukt som pynt
Døme
- pynte rommet med ballongar og serpentinar
- mineral av vasshaldig magnesiumsilikat