Nynorskordboka
semitt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein semitt | semitten | semittar | semittane |
Opphav
frå tysk, av Sem, namnet på den sonen til Noah som dei semittiske folka ættar frå ifølgje BibelenTyding og bruk
person som høyrer til den semittiske språk- og folkegruppa
Døme
- dei som snakkar arabisk og hebraisk, blir rekna med mellom semittane