Nynorskordboka
saum 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein saum | saumen | saumar | saumane |
Opphav
norrønt saumr; samanheng med syTyding og bruk
- det å sy
Døme
- drive med saum;
- lære seg saum
- samanhengande rad av sting
Døme
- buksa gjekk opp i saumen
- plagg eller tøy som ein syr på
Døme
- sitje med ein saum
- linje mellom samanføyingar
Døme
- saumar i hovudskallen
Faste uttrykk
- gå etter i saumanegranske kritisk