Nynorskordboka
røyk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein røyk | røyken | røykar | røykane |
Opphav
norrønt reykrTyding og bruk
- synleg forbrenningsprodukt, samansett av gassar, damp og faste partiklar
Døme
- krutrøyk;
- røyken stig opp frå pipa;
- gå opp i røyk – gå tapt, ikkje bli av, strande;
- gå som ein røyk – lett, radig
- (det å røykje) tobakk, sigarett
Døme
- ta, rulle seg ein røyk;
- kjøpe ei pakke røyk;
- stumpe røyken
Faste uttrykk
- ingen røyk utan elddet ligg alltid noko under (eit laust rykte)