Nynorskordboka
røntgen
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein røntgen | røntgenen | røntgenar | røntgenane |
Opphav
etter namnet til den tyske fysikaren W.C. Röntgen, 1845–1923Tyding og bruk
- eldre måleining for eksponering for røntgenstråling eller gammastråling;jamfør gray
Døme
- ta røntgen av ryggen
Døme
- bli sendt på røntgen;
- han skal på røntgen i morgen