Nynorskordboka
ryte 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit ryte | rytet | ryte | ryta |
Opphav
samanheng med målføre rute f ‘stort misvakse tre, stor grovbygd kvinne’Tyding og bruk
stor, uskapleg ting eller person
Døme
- eit ryte til stokk
- nedsetjande:
- eit ryte til kvinnfolk