Nynorskordboka
riktig 1
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| riktig | riktig | riktige | riktige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| riktigare | riktigast | riktigaste |
Uttale
utt i målf oftast: rekti(g)Opphav
etter bokmål; frå tysk eigenleg ‘som følgjer ei rett linje’Tyding og bruk
- rett (III,2 og 4);
- adverb: retteleg (2)
Døme
- det vart riktig ein triveleg fest
- som sisteledd i samansetningar, særleg i reklame: som samsvarer med eller som høver til det førsteleddet nemner
Døme
- moteriktig – moterett