Nynorskordboka
ribbe 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei ribbe | ribba | ribber | ribbene |
Opphav
frå lågtysk samanheng med III riv og III revTyding og bruk
- brystside av slakt, særleg av gris;
Døme
- ribbe med surkål
- opphøgd eller framståande kant (rand, stripe, åre);fjellkam, åsrygg
Døme
- ribbe på eit blad;
- ein genser med ribber;
- ribbene i ein kjølegrill
Døme
- henge i øvste ribba i ribbeveggen