Nynorskordboka
revelje
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein revelje | reveljen | reveljar | reveljane |
Opphav
frå fransk av reveiller ‘vekkje’Tyding og bruk
morgonsignal i militærforlegning
Døme
- blåse revelje;
- la reveljen gå