Nynorskordboka
renommert
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| renommert | renommert | renommerte | renommerte |
Opphav
frå fransk; perfektum partisipp av forelda renommere ‘gjere kjend, vidgjeten’Tyding og bruk
som har godt ord på seg; jamfør velrenommert