Nynorskordboka
rekommandere
rekommandera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å rekommanderaå rekommandere | rekommanderer | rekommanderte | har rekommandert | rekommander! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| rekommandert + substantiv | rekommandert + substantiv | den/det rekommanderte + substantiv | rekommanderte + substantiv | rekommanderande |
Opphav
frå mellomalderlatin av re- og kommandereTyding og bruk
- la postverket mot ei tilleggsavgift ta eit visst ansvar for at ei sending kjem trygt fram
Døme
- rekommandere eit brev
- i perfektum partisipp:
- rekommandert (fork. rek.) post
- rå til