Nynorskordboka
rekne
rekna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å reknaå rekne | reknar | rekna | har rekna | rekn!rekna!rekne! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| rekna + substantiv | rekna + substantiv | den/det rekna + substantiv | rekna + substantiv | reknande |
Opphav
norrønt reikna; frå lågtyskTyding og bruk
Døme
- rekne til ti;
- rekne dagane;
- rekne opp
- finne ukjende tal av oppgjevne tal etter visse reglar;finne svar på reknestykke;gjere overslag over
Døme
- rekne i hovudet;
- rekne over;
- rekne ut
- sjå på som, halde for (å vere), ta med
Døme
- bli rekna mellom dei fremste;
- dei reknar han som favoritt – dei ventar, trur, tippar at han vil vinne;
- ho reknar ikkje på det – ser bort frå det, legg ikkje vekt på det
Faste uttrykk
- rekne medta med, ta omsyn til
- rundt reknaom lag