Nynorskordboka
rable 1
rabla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å rablaå rable | rablar | rabla | har rabla | rabl!rabla!rable! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| rabla + substantiv | rabla + substantiv | den/det rabla + substantiv | rabla + substantiv | rablande |
Opphav
frå lågtysk ‘rasle’Tyding og bruk
i uttrykk:
Døme
- det rablar for han – det går rundt for han; han blir hovudgalen, skrullete