Nynorskordboka
pønitens
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein pønitens | pønitensen | pønitensar | pønitensane |
Opphav
frå latin, av poenitere ‘angre’Tyding og bruk
om katolske forhold: anger og bot
Døme
- gjere pønitens