Nynorskordboka
purisme
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein purisme | purismen | purismar | purismane |
Opphav
frå franskTyding og bruk
- det å arbeide for å erstatte lån (2, 3) frå andre språk med heimlege ord;
- retning i fransk målarkunst i tida etter kubismen med hovudvekt på enkle og klåre uttrykksformer
- det å ikkje ville blande inn noko nytt eller framandt;det å halde noko stilreint
Døme
- her er det slutt på purismen, dei blandar trekkspel, cello og andre instrument