Nynorskordboka
pukkel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein pukkel | pukkelen | puklar | puklane |
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
- utvekst, kul, kryl på ryggen
Døme
- ho hadde pukkel;
- dromedaren har éin pukkel
- krøkt rygg;i overført tyding:
Døme
- få på pukkelen – få stryk, skjenn