Nynorskordboka
pruste
prusta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å prustaå pruste | prustar | prusta | har prusta | prust!prusta!pruste! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| prusta + substantiv | prusta + substantiv | den/det prusta + substantiv | prusta + substantiv | prustande |
Opphav
frå lågtysk ‘nyse’; lydordTyding og bruk
puste kraftig og støytvis;
støyte luft ut gjennom nasen
Døme
- pruste og pese;
- hesten prustar
- brukt som adjektiv:
- eit prustande lokomotiv