Nynorskordboka
pronomen
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit pronomen | pronomenet | pronomen | pronomena |
Opphav
frå latin ‘i staden for namnet’Tyding og bruk
i grammatikk: substantivisk eller adjektivisk ord som får tydingsinnhald frå eit ord eller eit uttrykk i den språklege samanhengen, eller frå noko(n) som det blir vist til i den aktuelle situasjonen
Døme
- 'eg', 'ein' og 'kven' er døme på pronomen
Faste uttrykk
- personleg pronomenpronomen brukt for å vise til ein grammatisk person (4)
- ‘han’ og ‘deg’ er døme på personlege pronomen
- refleksivt pronomenpronomenet seg som viser tilbake på subjektet i setninga, til dømes i ‘han sette seg’, ‘dei greidde seg sjølve’
- resiprokt pronomen
- ubunde pronomenpronomenet ein (1 som har ein uspesifisert referanse