Nynorskordboka
proe, ptroe, protte
proa, ptroa, protta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å proaå proe | proar | proa | har proa | pro!proa!proe! |
| å prottaå protte | prottar | protta | har protta | prott!protta!protte! |
| å ptroaå ptroe | ptroar | ptroa | har ptroa | ptro!ptroa!ptroe! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| proa + substantiv | proa + substantiv | den/det proa + substantiv | proa + substantiv | proande |
| protta + substantiv | protta + substantiv | den/det protta + substantiv | protta + substantiv | prottande |
| ptroa + substantiv | ptroa + substantiv | den/det ptroa + substantiv | ptroa + substantiv | ptroande |
Opphav
av pro (2Tyding og bruk
seie ‘pro’ (eller ‘ptro’) til hest for å få han til å stanse