Nynorskordboka
prisgje, prisgi, prisgjeve
prisgjeva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å prisgi | prisgir | prisgav | har prisgitt | prisgi! |
| å prisgje | prisgjev | har prisgjeve | prisgje! | |
| å prisgjevaå prisgjeve | prisgjev! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| prisgitt + substantiv | prisgitt + substantiv | den/det prisgitte + substantiv | prisgitte + substantiv | prisgivande |
| prisgjeven + substantiv | prisgjeve + substantiv | den/det prisgjevne + substantiv | prisgjevne + substantiv | prisgjevande |
Opphav
etter tysk preisgebenTyding og bruk
ofre, svikte, utlevere;
gjere til eit hjelpelaust bytte for
Døme
- dei vart prisgjevne okkupantane