Nynorskordboka
prinsipp
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit prinsipp | prinsippet | prinsipp | prinsippa |
Opphav
gjennom fransk; frå latin ‘opphav, grunnlag’Tyding og bruk
- grunnleggjande tanke eller retningslinje som ein følgjer eller går ut frå;
Døme
- matematiske prinsipp;
- byggje hus etter nye prinsipp
- grunnleggjande etisk eller moralsk synsmåte;leveregel
Døme
- halde fast på prinsippa sine
- kjelde, opphav, første årsak;verkande kraft
Døme
- trua på Gud som det høgaste prinsippet i tilværet;
- ein kamp mellom gode og vonde prinsipp
Faste uttrykk
- av prinsippav prinsipielle grunnar
- reise kollektivt av prinsipp
- i prinsippetsom hovudregel;
prinsipielt- i prinsippet er eg samd
- ri prinsipptvihalde på prinsippa sine utan å ta omsyn til andre faktorar;
jamfør prinsippryttar