Nynorskordboka
plen
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein plen | plenen | plenar | plenane |
Opphav
av fransk plaine; same opphav som plan (2Tyding og bruk
tilsådd jordstykke der det veks fint, jamt gras som ein klipper med jamne mellomrom
Døme
- ein park med store plenar;
- slå plenen kvar veke