Nynorskordboka
personlegdom
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein personlegdom | personlegdomen | personlegdomar | personlegdomane |
| personlegdommen | personlegdommar | personlegdommane | |
Tyding og bruk
- einskildmenneske som heilskap sett frå psykologisk synsstad;summen av dei eigenskapane som særmerkjer ein person;
Døme
- ha ein kløyvd personlegdom;
- ho har ein fin personlegdom;
- dei legg vekt på både personlegdomen og erfaringa når dei skal tilsetje nye medarbeidarar
- person med originale særtrekk;særmerkt menneske
Døme
- ein historisk personlegdom;
- han var ein stor personlegdom
- personleg preg;særpreg
Døme
- etter oppussinga fekk heimen meir personlegdom