Nynorskordboka
park
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein park | parken | parkar | parkane |
Opphav
frå fransk; av mellomalderlatin parricus ‘inngjerding, dyrehage’Tyding og bruk
- større grøntanlegg med plantningar;stort hageanlegg
Døme
- gå med ungane i parken
- som etterledd i ord som
- bypark
- område med attraksjonar
- som etterledd i ord som
- dyrepark
- skulpturpark
- område der det blir produsert noko eller går føre seg ein bestemt aktivitet
- som etterledd i ord som
- industripark
- solpark
- særleg i samansetningar: stort (freda) naturområde
- som etterledd i ord som
- nasjonalpark
- naturpark
- særleg i samansetningar: samling av køyretøy, maskinar eller liknande
- som etterledd i ord som
- bilpark
- maskinpark