Artikkelside

Nynorskordboka

park

substantiv hankjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ein parkparkenparkarparkane

Opphav

frå fransk; av mellomalderlatin parricus ‘inngjerding, dyrehage’

Tyding og bruk

  1. større grøntanlegg med plantningar;
    stort hageanlegg
    Døme
    • gå med ungane i parken
      • som etterledd i ord som
      • bypark
  2. område med attraksjonar
  3. område der det blir produsert noko eller går føre seg ein bestemt aktivitet
  4. særleg i samansetningar: stort (freda) naturområde
  5. særleg i samansetningar: samling av køyretøy, maskinar eller liknande