Nynorskordboka
overmanne
overmanna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å overmannaå overmanne | overmannar | overmanna | har overmanna | overmann!overmanna!overmanne! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| overmanna + substantiv | overmanna + substantiv | den/det overmanna + substantiv | overmanna + substantiv | overmannande |
Tyding og bruk
vinne over nokon som gjer motstand;
rå med;
overvinne
Døme
- politiet overmanna tjuvane;
- bli overmanna av latskap