Nynorskordboka
ordførar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ordførar | ordføraren | ordførarar | ordførarane |
Tyding og bruk
- person som fører ordet på vegner av ei gruppe, til dømes i ei nasjonalforsamling;jamfør saksordførar
- øvste tillitsvalde i ein norsk kommune
Døme
- ordføraren i Stavanger