Nynorskordboka
oppstiging 2, oppstigning
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei oppstiging | oppstiginga | oppstigingar | oppstigingane |
| ei oppstigning | oppstigninga | oppstigningar | oppstigningane |
Tyding og bruk
veg eller terreng som ein følgjer når ein går opp på eit fjell eller liknande
Døme
- oppstiginga var frykteleg bratt