Nynorskordboka
onomatopoetikon, onomatopoetikum
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit onomatopoetikon | onomatopoetikonet | onomatopoetikon | onomatopoetikona |
| eit onomatopoetikum | onomatopoetikumet | onomatopoetikum | onomatopoetikuma |
Opphav
frå gresk , av onoma ‘namn, ord’ og poiein ‘skape’Tyding og bruk
lydhermande ord;
Døme
- 'mjaue' er eit onomatopoetikon