Nynorskordboka
omstille
omstilla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å omstillaå omstille | omstiller | omstilte | har omstilt | omstill! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| omstilt + substantiv | omstilt + substantiv | den/det omstilte + substantiv | omstilte + substantiv | omstillande |
Tyding og bruk
endre, tilpasse
Døme
- omstille verksemda mot eit grønt skifte
Faste uttrykk
- omstille segtilpasse seg nye tilhøve
- ein lærar må omstille seg frå det eine faget til det andre