Nynorskordboka
omringe
omringa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å omringaå omringe | omringar | omringa | har omringa | omring!omringa!omringe! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| omringa + substantiv | omringa + substantiv | den/det omringa + substantiv | omringa + substantiv | omringande |
Tyding og bruk
- omgje i ein ring
Døme
- bli omringa av tilbedarar
- samle seg rundt for å angripe;
Døme
- soldatane omringa byen