Nynorskordboka
nauv
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| nauv | nauvt | nauve | nauve |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| nauvare | nauvast | nauvaste |
Opphav
truleg frå frisisk og lågtysk nau ‘knapp, skrinn’; same opphav som noggTyding og bruk
Døme
- vere nauv med maten;
- vere nauv på det
- som knapt rekk;snau, knapp
Døme
- gje nauvt mål;
- ha nauvt med pengar
- brukt som adverb:
- det var nauvt han greidde det
- om vind: som er mest imot, slik at båtar må leggjast nær opp til vinden
- som toler lite;sær, vrang