Nynorskordboka
belegg
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit belegg | belegget | belegg | belegga |
Uttale
belegˊgOpphav
av beleggjeTyding og bruk
- lag som dekkjer noko
Døme
- belegg på tennene;
- eit belegg av bakteriar;
- leggje nytt belegg på taket
- samla mengd menneske som tek opp plassane på overnattingsstader, i større lokale eller om bord i transportmiddel
Døme
- hotellet har fullt belegg;
- Hurtigruta slit med for lågt belegg utanom høgsesongen
- kjensgjerning som stadfestar ein teori, påstand eller spådom
Døme
- det finst ikkje belegg for at dette tiltaket har nokon effekt
- døme som tener til prov, til dømes på at ei viss språkform finst
Døme
- det eldste belegget på eit ord;
- det første belegget for ordet ‘jordmor’