Nynorskordboka
naude
nauda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å naudaå naude | naudar | nauda | har nauda | naud!nauda!naude! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| nauda + substantiv | nauda + substantiv | den/det nauda + substantiv | nauda + substantiv | naudande |
Opphav
frå lågtysk og frisisk nauen ‘klemme, knipe’, innverknad frå naud; same opphav som nauveTyding og bruk
- vere til skade eller meins;plage
Døme
- tankane nauda henne;
- fryse så det naudar
- ta skade av;vere plaga av
Døme
- han naudar ikkje av ei regnbye
Faste uttrykk
- det naudar ikkjedet står ikkje på