Nynorskordboka
morkel
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein morkel | morkelen | morklar | morklane |
Opphav
frå tysk, samanheng med Möhre ‘gulrot’Tyding og bruk
samnemning for hattsoppar i fleire slekter og familiar
Døme
- risotto med morklar
Faste uttrykk
- ekte morkelsopp i slekta Morchella med bleikbrun eller beige hatt